DE GEZICHTEN ACHTER HET FESTIVAL: Ingrid Stevens

Barokke Influencers wordt door vele handen gedragen: van curatoren, vormgevers, professoren tot tentoonstellingsmakers. Al deze mensen hebben één ding gemeen: een bijzondere interesse voor de barok. Ieder binnen zijn of haar eigen vakgebied en expertise. Waaraan denken zij bij het woord ‘barok’ en wie is hun favoriete ‘barokke influencer’? De komende weken stellen we de gezichten achter het festival hier aan je voor.

Ingrid Stevens

Ingrid Stevens is bestuurder en vennoot van Leo Stevens Private Banking. Daarnaast zetelt ze als bestuurder in de Raden van Bestuur van het KMSKA en Herita.

Een hart voor cultuur

U werkt voor een private bank, maar u heeft een groot hart voor cultuur. Hoe is dat zo gekomen? 

‘Als bestuurder en vennoot van Leo Stevens Private Banking ben ik al jaren betrokken bij het beheer van de vermogens van de Universiteit van Antwerpen en indirect ook van UCSIA. Wij werken al jaren samen. Ikzelf voel me in de eerste plaats ook een ‘Ufsiaan‘. Ik ben er gepokt en gemazeld en daar ook afgestudeerd in de richting TEW-Financiering. Na mijn studies ben ik in het familiebedrijf gestapt en begin maart vierden we ons 75-jarig bestaan. De vierde generatie staat intussen ook al klaar. Enkel en alleen het centen- en procentenverhaal heeft mij nooit echt kunnen bekoren daarom dat ik altijd de nadruk leg op de mensgerichte aanpak nl. het ontzorgen van de cliënt. Daarnaast heb ik ook altijd een passie gehad voor kunst en cultuur en zo kwam het dat ik jaren geleden startte als jurylid van de Museumnacht. Daarna ben ik bestuurder geworden van de Museumstichting – toen nog het Fotomuseum – het Diamantmuseum en het Modemuseum. Intussen ben ik sinds een paar jaar bestuurder van het Koninklijk Museum van Schone Kunsten van Antwerpen. En nog niet zo lang geleden ook bestuurder van Herita. Ik nam dus naast de private bankingactiviteiten ook mijn maatschappelijk engagement op. En dan heb ik het niet alleen over fondsenwerving, want als private banker word je altijd overstelpt met vragen voor sponsoring. Die vragen zijn er uiteraard ook, maar ik heb het altijd veel interessanter gevonden om een engagement op te nemen en mee in het bestuur te stappen. Een – vrijwillige – bijdrage leveren aan de maatschappij, dat vind ik belangrijk. Ik heb al zoveel gekregen, waarom kan ik niets terugdoen? Ik vind dat ik nu ook een veel betere bestuurder ben in mijn eigen bedrijf, doordat ik bestuur in de culturele sector en daar ook veel leer.’

Wat drijft u in uw culturele engagement? 

‘Het is al jaren mijn missie geweest om de link te zijn tussen de ondernemerswereld en het museale en culturele veld. Ik voelde al lang dat ik hen meer wilde verbinden. Vandaag is die samenwerking urgenter dan ooit doordat er minder en minder geld van de overheid naar de culturele sector gaat. Ik denk als bestuurder daarom ook graag mee op strategisch vlak en over efficiëntieverbetering. Ik kom natuurlijk uit de financiële sector en in het museum kan ik die expertise inzetten om mee op de centen te letten. Op het werk breng ik dan weer wat meer cultuur binnen. Zo is de cirkel rond voor mij. Ik krijg daar ook heel veel energie van. Die twee werelden mogen clashen. Dan wordt het interessant.’

Link tussen 2 werelden

Wat is uw rol binnen het festival?  

‘In eerste instantie kwam UCSIA een paar jaar geleden bij mij met een sponsorvraag voor het festival. En dan heb ik onmiddellijk gezegd: “Ja, sponsoring is één ding, maar moeten we niet eerst mensen bij elkaar brengen, gelijkgestemden, om na te denken over hoe we het festival in de markt gaan zetten en over het financiële plaatje?” We zijn dan met verschillende ondernemers, allemaal ex-Ufsianen, die al een warm hart hebben voor UCSIA, en voor de jezuïeten, hier op kantoor samengekomen. Dat waren boeiende avonden. Hoe gaan we het aanpakken? Wie contacteert wie? Ik ben graag de link tussen beide werelden. Ik hou ervan om mensen met elkaar verbinden.’ 

Het mag clashen

Wat is voor u de sterkte van het festival? 

‘Ik vind het ongelooflijk hoe breed het festival gaat in zijn programmatie: in de combinatie van traditie en vernieuwing, van oude kunst in de kerk, de bibliotheek en het Snijders&Rockoxhuis en dan het hedendaagse luik in het Havenhuis. Die combinatie spreekt mij erg aan én zo kun je ook een breder publiek bereiken. Het project gaat breed, maar zonder de roots te verliezen. De core zit juist: dat vind ik er zo sterk aan. Ik vind de naam Barokke Influencers ook fantastisch gekozen.’

Oud en nieuw. Traditie en vernieuwing. Van u mag het clashen? 

‘Die clash tussen oud en nieuw, tussen reflectie op het verleden en actuele beleving is een constante drijfveer in mijn eigen leven. Misschien ook omdat ik op een bepaalde leeftijd kom: ik heb al heel wat ervaring, maar ik wil absoluut nog niet verstillen, vastroesten of afbouwen. Ik vind het ongelooflijk boeiend met nieuwe zaken bezig te zijn. En dan toch de goede punten van het verleden meenemen, overdragen en uitdragen.’ 

Wanneer is het festival voor u echt geslaagd?

‘Voor mij is Barokke Influencers geslaagd als het een echt een stadsfestival wordt: breed gedragen. Een festival dat niet alleen voor de kunstkenner is, maar voor alle kunstliefhebbers, van alle culturen, jong én oud. Ik hoop dat het festival een toegankelijke beleving en een verdiepende reflectie kan bieden. Dat is voor mij heel belangrijk en broodnodig in onze maatschappij. We mogen het verleden nooit vergeten. Natuurlijk moeten we openstaan voor de toekomst en we moeten vooruit, maar dan wel met de juiste dingen uit het verleden. Het stadsfestival kan juist door de dialoog – of clash – tussen traditie en vernieuwing laten zien hoe relevant de geschiedenis nog is vandaag.’

Barokke vrouw in de kijker

Heeft u een favoriete barokke influencer? 

‘Rubens fascineert me en dan in het bijzonder de samenwerking met zijn atelier. Ik was onlangs in München en daar konden ze ons precies vertellen wat wel en niet door hem geschilderd werd. Iedereen in Rubens’ atelier had zijn eigen taak. Maar een bedrijf van honderd man, hoeveel doe je dan zelf nog? Dat fascineert me. Ik vraag me ook af hoe hij met opdrachtgevers omging. Hoe hij er als kunstenaar in slaagde om in die samenwerkingen zijn identiteit niet te verliezen. Het is altijd een spel van hoeveel je er als kunstenaar in kwijt kon en wat de opdrachtgever van hem vroeg. Geven en nemen. Hoe ver ging hij daarin mee? Maar … het is vandaag Internationale Vrouwendag én het is 75 jaar geleden dat de vrouw in België stemrecht kreeg, dus ik zou ook graag een barokke vrouw in de kijker zetten. We mogen vandaag de vrouwelijke kunstenaars uit de geschiedenis wat meer aandacht geven. Zoals bijvoorbeeld Clara Peeters en haar visstilleven uit het KMSKA.’